Το Χαρωπό Poem by THEODOROS MANTAS

Είναι το παράθυρο ανοιχτό
και εγώ κοιτώ τον ουρανό
που είναι ευάστερος, σκοτεινός
και των ονείρων...ωκεανός.

Και το φεγγάρι είναι χρυσό,
και το ταξίδι...μαγευτικό'
και φθάνει ως τον πιο μακρινό,
τον τόπο τον πιο αστραφτερό.

Βαριές σκέψεις δεν υπάρχουν πια,
γιατί ήρθαν πλοία γελαστά
με τραγούδια, χορούς και κρασιά,
με όμορφες που 'χουν μάτια γλαυκά.

Σιωπή και αγέρι τρυφερό
και γίνεσαι πουλί ειρηνικό
και χάνεσαι ψηλά στο ποθητό,
στο απέραντο φως το πιο λευκό.

Και αν το παράθυρο κλειστό
και αν το κερί πια...μοναχικό,
μες στης ψυχής το βαθύ μυστικό,
θα ανατείλει... το χαρωπό.