τι Είσαι; Τι Θες; Poem by THEODOROS MANTAS

Κοινή η πορεία μες στο χρόνο μα σε άλλο δρόμο.
Τα όρια, τα κρυφά σύνορα τα ορίζουν τα λεπτά.
Άλλοτε τα φώτα λαμπερά, άλλοτε όλα σκοτεινά'
και όλοι να ψάχνουν πίσω από τις γραμμές...ζωή τι θες;

Το παράθυρο σαν ανοίγει ο ήλιος μας αγγίζει.
Το φεγγάρι σαν φωτίζει το όνειρο μας θυμίζει.
Το κλάμα σαν αρχίσει ο πόνος έχει μιλήσει.
Το γέλιο σαν ακουστεί παιδί παίζει στη μικρή αυλή.

Στο θέρος αποζητούνε το γαλάζιο μακρύ ταξίδι,
το χειμώνα αγαπούν στο τζάκι το ζεστό στασίδι.
Την άνοιξη ο έρωτας σε κάθε περιβόλι ανθίζει
και το φθινόπωρο το κίτρινο την πλάση πλημμυρίζει.

Στις γιορτές και στις χαρές μαζεύονται οι ζεστές αγκαλιές.
Στις ξάστερες νυχτιές σεργιανίζουν λεύτεροι οι εραστές.
Όλοι τρομάζουν σαν ζυγώνει το απέραντο σκοτάδι'
στο σκοτεινό βυθό όμως αστράφτει το μαργαριτάρι.

Μια είναι η διαδρομή δίχως κάποιο τέλος ορατό.
Μοιάζει με ένα ταξίδι σ' ένα άστρο φωτεινό
δίχως πυξίδα, με τρικυμίες και όμορφο ουρανό.
Ζωή τι είσαι; ποτέ δεν θα σταματήσω να ρωτώ...