Φως Άστρου Poem by THEODOROS MANTAS

Φως άστρου μ' άγγιξε απόψε
και μου είπε τα μυστικά της πλάσης,
που τα κρατά αιώνες στην ψυχή του,
που σαν τα σκορπά με την αναπνοή του

αγέρι της θάλασσας και της ερήμου
πεισματικά τα χαρίζει στη ζωή,
που άνθισε κάποτε σε τούτη τη γη
και πολεμάει ακόμη να βρει το γιατί;

Και άστραψε κεραυνός και 'γινε σεισμός
και από τις ρωγμές του χρόνου που κυλά
και από τις πληγές του κορμιού που πονά
ω! ανέβλυσε μια μαγευτική ευωδιά!

Είναι τούτη η νύχτα λάμψη ευχής,
είναι τούτη η στιγμή φωνή ψυχής
που πέρασε την πύλη της ανατολής
και γεύτηκε το λευκό της πρώτης πηγής