Ουράνιος Κήπος Poem by THEODOROS MANTAS

Όταν μας τυλίξει η νυχτιά
μες στης σιωπής την αγκαλιά
οι σκέψεις πετούν μακριά
σαν να είχαν πλατιά φτερά.

Και ταξιδεύουν στις φωτιές
τις άγνωστες τις δυνατές
που δίνουν στο χρόνο την πνοή
να φέρνει το σκότος...την αυγή.

Ω! Να 'χα τη δύναμη αυτή,
να φύγω σαν μικρό πουλί
μια νύχτα όμορφη σιωπηλή
στης πορφυρής γωνιάς τη γη.

Να δω ανθούς να χαμογελούν
πεταλούδες γλυκά να μου μιλούν
όμορφες σειρήνες να τραγουδούν...
Ω! Ουράνιε κήπε ποιοι θα σε γευτούν;