Ο Κήπος Των Ονείρων Poem by THEODOROS MANTAS

Υπάρχει ένας κήπος
που αγαπάει τον ήλιο, που όταν γέρνει
στο όνειρο του το φως του
ζει μες στο φεγγάρι.

Του αρέσει
να τριγυρνά μες στο άγνωστο
μες στο σκοτάδι,
και ο πιο αγαπημένος του προορισμός
είναι πάντoτε το επόμενο
πιο μακρινό αστέρι.

Εκεί ο άνεμος
είναι απαλός σαν χάδι,
και το τραγούδι κι ο χορός
πληθαίνουν σαν την πόρτα του χτυπήσει
το σκοτεινό του ουρανού ύστερο πετράδι.

Νεράιδες, μάγισσες και ξωτικά
εκεί ελεύθερα σεργιανίζουν
κι ο χρόνος δεν υπάρχει.

Κι αν είσαι ελεύθερο πουλί
κι έχεις ανοίξει τα φτερά
και θες και 'συ το πιο μακρινό αστέρι
να γνωρίσεις
στον κήπο αυτό πρώτα την πόρτα
να χτυπήσεις...