Άκακες Φωτιές Poem by THEODOROS MANTAS

Υπάρχουν στιγμές της νύχτας σιωπηλές, που αισθάνεσαι να σ' αγγίζει το άγνωρο φως του άστρου που σ' αρέσει να κοιτάς, σαν βυθίζεσαι στα μονοπάτια των ονείρων σου, από όταν ήσουν αθώος ανθός. Φωτιές ανάβουν τότε της ψυχής σου βαθιές και είναι άκακες λευκές και σε τραβούν έξω από το σκότος της στιγμής το βάρος της σιωπής, έξω από τη βοή της συνήθειας της δοτής της κενής και πιάνεις τη Δέλτο της ευθείας γραμμής, της αλλάζεις τη μορφή και πάνω της δίχως φόβο ζωγραφίζεις τα χρώματα, τους ήχους και τα αρώματα της δικής σου επιλογής...