Με τα χρόνια μαθαίνω
Της σιωπής να διαβάζω
Τη γλώσσα
Σε λαβύρινθους σκέψης
Το νου μου ξεχνάω
Με το σώμα μου μόνο
Τη ζωή τη διαβαίνω
Μακρινό παρελθόν
Οι φωνές των ανθρώπων
Σε μιαν άλλη διάσταση
Ίσως να ηχούν
Μα εμένα τη σκέψη
Κατέχουν
Μόνο άηχα γράμματα
Υλικό είναι αυτά
Για σαθρά τεχνουργήματα
Μιας σταγόνας ξεστράτισμα
Ένα πείσμα ανέμου
Αρκούν
Να βυθίσουν σε σκότος
Το εφήμερο φως μιας ιδέας
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem