Άλλη Ματιά, Άλλη Γης Poem by THEODOROS MANTAS

Ψηλά βουνά, ψηλές σκεπές, οι νύχτες αξημέρωτες παγερές και οι συνήθειες και οι υψηλές φωνές κούφιες κενές...στέρεψαν των άστρων του φωτός οι πηγές' τα δαχτυλίδια ήταν άφθονα χρυσά μα τα πήρε της αφροσύνης η πυρκαγιά που άναψαν δικές μας σκιές κρυφά, δεν ήταν οι βάρβαροι του ποιητή μακριά' μα είχε σιγάσει η μουσική και είχε πνιγεί η καθαρή μας η σκέψη η φωνή σε κείνα τα ωραία τα απατηλά χαλιά που τα 'χαν φτιάξει στην ξενιτιά και σαν τα πατήσαμε εμείς ξεχάσαμε ότι... τούτη άλλη ματιά, τούτη άλλη γης...