Ένα...Θαύμα Poem by THEODOROS MANTAS

Ένα μικρό περιστεράκι
που πετά στον ουρανό κοιτώ
και μοιάζει με τη γαλήνη
που τόσους χρόνους καρτερώ.

Κι ΄ναι το αγέρι τρυφερό,
σαν χάδι της άνοιξης γλυκό
και αγκαλιάζει το λευκό,
το πέταγμα το ειρηνικό.

Ο ήλιος απλώνει τη χαρά
απάνω στα μικρά του φτερά
και οι κορφές λυγίζουν δειλά,
για να δουν αγγέλου τη θωριά.

Φως μονάχα διαυγές...φως'
ψυχής κρυφός ανασασμός
και ο αετός ο κυνηγός
πια... κρίνος αθώος αγνός.