μες Στης Ξενιτιάς Τη Νύχτα Poem by THEODOROS MANTAS

Σε θυμάμαι δακρυσμένος
μες στα μακρινά αφημένος
σαν το κύμα αλμυρός,
σαν τη θλίψη γκριζωπός.
'
Δεν αντέχω σου το λέω
μες στης ξενιτιάς τη νύχτα
μοναχός να αναστενάζω
τη βαλίτσα να κοιτάζω.

Και σου γράφω ένα γράμμα
με τις νότες της ψυχής μου'
μια μουσική σου στέλνω
αντί για εμένα νε καλή μου.

Και το ζεστό ψωμί πικρό
και το νερό εδώ γλυφό
γιατί άφησα εσένα
που βαθιά σ' αγαπώ.

Και δακρύζω και πονώ
και βαρύ έχω καημό
μες στη ξενιτιάς τα χιόνια
δίχως Σένα πως να ζω;