Ψηλώνει Η Ζωή Poem by THEODOROS MANTAS

Ψηλώνει η ζωή
μες του χρόνου τη φυγή.

Αφήνει πλάι της τη σκουριά,
κι ακούει μόνο του αηδονιού
την όμορφη λαλιά.

Το βλέμμα της ανοίγει
κοιτώντας το απέραντο φως'
κι η γαλήνη της νικάει
αυτόν που του αρέσει να την κοιτάει
και να λέει...
''Να! ένας ακόμη εχθρός...''

Ψηλώνει η ζωή
γίνεται ένα με του χρόνου την ψυχή.

Αν δεν θες να μείνεις
στο χώμα, στη σκιά,
κοίτα το φως της
πριν φύγει μακριά'
δεν αργούν τα φύλλα...
τα φθινοπωρινά