Του Κόσμου Η Ομορφιά Poem by THEODOROS MANTAS

Είναι ο ουρανός γλαυκός και ο ήλιος πόσο λαμπερός! Χαρούμενοι γλάροι πετούν ψηλά και η θάλασσα που όλα τα νικά με το θυμό που μέσα της με κόπο κρατά... δεν σταματά να τους κοιτά, δεν σταματά να θέλει μαζί τους να πετά...Ζητά και 'κείνη λίγη λευτεριά από τα βάσανα της τα πικρά' είναι ο βυθός της σκοτεινός και δεν θα δει ποτέ το φως, είναι το φιλί της αλμυρό και σε ποιον να πει το σ' αγαπώ;
Ποιος δεν θέλει να κοιτά τον κόσμο από ψηλά και να έχει ανάλαφρα πουλιού φτερά; Ποιος δεν θέλει μια αγκαλιά και ένα φιλί γλυκό να τον ταξιδέψει στον ονείρων τη γωνιά;
Μα η αρμονία τα βάζει όλα με τάξη στη σειρά και να του κόσμου η ομορφιά...