Μελαγχολικό Άστρο Poem by THEODOROS MANTAS

Άστρο της ήσυχης βραδιάς
γιατί θλιμμένα με κοιτάς,
γιατί το χρώμα σου το λευκό,
έχει αγκαλιάσει το γκριζωπό;

Κι αν μεγάλο βάρος βαστάς,
αιώνιο Είσαι πώς πονάς;
Στο φως σου το λαμπερό
πληγή δεν αντέχω να δω.

Αν Συ που είσαι οδηγός
φάρος τον ονείρων αγνός,
χαθείς μες στο μελαγχολικό,
πώς θα βρω τον προορισμό;

Άκου του έρωτα τη μουσική'
κοίτα του φεγγαριού τη μορφή'
χόρεψε μαζί του ως την αυγή'
δρόσισε την ψυχή μου...στο ζητεί.