Η Ψυχή Μας... Poem by THEODOROS MANTAS

Δύσκολοι καιροί σαν θύελλα αγριωποί
ποτάμι... ο πόνος, η δυστυχία, η οργή
ζητάει απελπισμένα κάπου να πιαστεί'
ναυαγοίσκορπισμένοι σε όλη τη γη.

Στη μια όχθη μια κραυγή μια ανοιχτή πληγή,
μια πατρίδα μια ματωμένη γη.
Στην άλλη μια ελπίδα ζητά να αναστηθεί,
η πατρίδα μας όλη μας η ψυχή.

Ένα γιατί τυραννά κάθε σκέψη και κορμί,
ένα δάκρυ φωτίζει κάθε βαθιά ρωγμή.
Λες... γιατί δεν μπορώ να φθάσω εκεί;
Πώς να αντέξει μια πατρίδα όλη τη φυγή;

Χαμένο νόημα ψάχνουν να βρουν,
σαν καταιγίδα αγγίζουν ότι ποθούν.
Δεν έχω ενοχή, μόνο πίστη δυνατή'
το λευκό το γλαυκό θα το υπερασπιστώ.