കറുകനാൻപ് Poem by sekharan pookkat

തൂശനിലയിൽ വിളന്പിയ ചോറിലി-
ന്നറിയാതെ വീണൊരു കണ്ണീർക്കണം
ഓർമ്മതൻ ചെപ്പിലെ കറുകതൻ നാന്പിൽ
നീറിയുറഞ്ഞുപോയ് മെല്ലെ മെല്ലെ

മണ്ണോടു ചേർന്നിരുന്നരുളും മരണത്തിൻ
മാർദ്ദവമില്ലാത്ത ഗദ്ഗദമായ്
തള്ളിത്തികട്ടി വരുമിത്തിരകളെ
നെഞ്ചോട് പുൽകി ഞാൻ നിസ്സംഗനായ്

എന്നോടു ചോദിച്ചു, "എന്തേയിന്നോർക്കുവാൻ?
എന്തിത്ര വൈകി നീയിത്ര കാലം?
ഒരു വ്യാഴവട്ടം കഴിഞ്ഞിട്ടുമെന്തേ
എൻമണം ഓർമ്മതൻ താളിൽ തുളുന്പിനിന്നൂ? "

എത്രയാത്മാക്കളാണീ മണൽത്തിട്ടയിൽ
കറുകനാന്പിലൂർന്നിറങ്ങുന്നോരിറ്റു ജലത്തിനായ്
ദാഹിച്ചുമോഹിച്ചു വന്നു തിരിച്ചുപോയ്
പൈദാഹമൊട്ടും ശമിക്കാതെ ചകിതരായ്

തൂശനിലയിൽ വിളന്പിയ ചോറിലി-
ന്നറിയാതെ വീണൊരു കണ്ണീർക്കണം
ഓർമ്മതൻ ചെപ്പിലെ കറുകതൻ നാന്പിൽ
നീറിയുറഞ്ഞുപോയ് മെല്ലെ മെല്ലെ...