Αυτοί Που Μένουν Poem by Maria Danoussi

Αυτοί Που Μένουν

Στο σπίτι μείναμε εγώ,
Ο σκύλος και οι φωτογραφίες
Δεν μιλάμε μα αγναντεύουμε
Το κύμα που σκάει στα βράχια
Τα ταξιδιάρικα πουλιά την άνοιξη
Και τους δείχτες του άσπλαχνου χρόνου
Να επαναλαμβάνουν την ίδια κυκλική κίνηση
Ωθώντας μας πιο κοντά στο αόρατο τέλος

Που και που τη σιωπή διακόπτει η βροχή
Και το σφύριγμα του άνεμου
Στο λυκόφως του δειλινού
Με το πνεύμα άθελά του στις πλάνες παραδομένο
Μου γνεύουν σκιές μέσα απ' τις φωτογραφίες
Κι εγώ προς το σκύλο μου στρέφομαι
Και τρεμάμενα χέρια το τρίχωμά του θωπεύουν
Σα να έχουν δική τους βούληση—Θεέ μου

Greece January 2019

Tuesday, January 8, 2019
Topic(s) of this poem: solitude
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success