Στο σπίτι μείναμε εγώ,
Ο σκύλος και οι φωτογραφίες
Δεν μιλάμε μα αγναντεύουμε
Το κύμα που σκάει στα βράχια
Τα ταξιδιάρικα πουλιά την άνοιξη
Και τους δείχτες του άσπλαχνου χρόνου
Να επαναλαμβάνουν την ίδια κυκλική κίνηση
Ωθώντας μας πιο κοντά στο αόρατο τέλος
Που και που τη σιωπή διακόπτει η βροχή
Και το σφύριγμα του άνεμου
Στο λυκόφως του δειλινού
Με το πνεύμα άθελά του στις πλάνες παραδομένο
Μου γνεύουν σκιές μέσα απ' τις φωτογραφίες
Κι εγώ προς το σκύλο μου στρέφομαι
Και τρεμάμενα χέρια το τρίχωμά του θωπεύουν
Σα να έχουν δική τους βούληση—Θεέ μου
Greece January 2019
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem