Νύχτα Poem by THEODOROS MANTAS

Νύχτα με άστρα σπαρμένη μες στα χρυσά ντυμένη
σαν σε κοιτώ πιάνω του έρωτα το φλογερό παλμό,
κι ανοίγω τα λαγαρά πανιά της ψυχής και ταξιδεύω
στα παρθένα πέλαγα των γαλήνιων ονείρων σου.

Πυξίδα, δρόμος και χάρτης μου της ευτυχίας η δροσιά
που το αθώο φως της πίστης απλόχερα σκορπά
δίχως να σκιάζεται τα αγκάθια και τα πικρά καρφιά
που τοξεύουν της άρνησης οι πλανεμένοι θηρευτές.

Λιβάδι αγάπης, στίβος χαδιών και θερμών αγκαλιών
ο τόπος που ανασαίνει το απέραντο της σιωπής σου.
Κεραυνοί και αστραπές φωτίζουν το διάφανο κορμί σου
και σμίγουν τις παλάμες της αρχής και της ελπίδας.

Το όμορφο θέρος η πιο λαμπερή γιορτή σου.
Το ρόδινο δείλι το πρώτο αξέχαστο γλυκό φιλί σου.
Η πανσέληνος το στέμμα που σου χαρίζει ο πλάστης
και το ασύλητο λευκό το βλέμμα της πηγής σου.