Πατρίδα Μου Poem by THEODOROS MANTAS

Ανοίγω την ψυχή μου στη δίκαιη φωνή του αγώνα
που βαστώντας τις δάφνες της ανέσπερης θυσίας τραγουδά
την ιστορία τούτης της γης που γράφτηκε με αίμα
που χύθηκε για την αγάπη του λιτού και του ωραίου.

Χαρακώνω το κορμί μου για να φύγει η αλμύρα
της δειλής σκιάς που μου ψιθυρίζει παραδώσου
στον κρότο της δύναμης που θέλει να τη μιμείσαι
δίχως να ρωτάς το γιατί και να σε νοιάζει το άδικο.

Μα το βήμα μου στηρίζει μια λυγερή Καρυάτιδα
και η φλόγα ενός κεριού που αρνείται να σβήσει.
Η καρδιά μου χαρωπά χτυπά μες στα αρώματα της άνοιξης
και καρτερά το χελιδόνι που σαλπίζει την ελπίδα.

Αχ πατρίδα μου αμάραντη κόρη του λευκού φωτός
αγαπημένη της θάλασσας και του γλαυκού ουρανού.
Η σοφία σου κυματίζει στις πιο ψηλές βουνοκορφές
και θυμίζει της σκέψης τις ανώτατες εποχές.

Ναοί που υμνούν το ολόλευκο και το ταπεινό
στο κορμί σου στήθηκαν και μίκρυναν την αιωνιότητα
και δεν ζητάς και δεν πονάς και δεν βογγάς μήτε μοιρολογάς
μιας και της δόξας την ξαστεριά Συ ξέρεις να την τρυγάς.