Ζει; Poem by THEODOROS MANTAS

Ξύπνησε ο ήλιος και 'φερε νυχτιά
μάζι με δάκρυα σαν βροχή παχιά'
και σύννεφα πολλά γκρίζα και πυκνά
ήρθαν και του κράτησαν συντροφιά.

Άστρα φεγγάρι και ουρανός
όλοι οι φίλοι του μα και μια εκκλησιά
τον κοίταγαν να κλαίει γοερά
ήξεραν...και του χάιδευαν τα μαλλιά.

Η άνοιξη δεν του ζήτησε το φως
ούτε λάμψη ο δυνατός κεραυνός.
Οι ρίζες μας και οι κορφές είπαν:
''μια δειλή στιγμή μια αιώνια πληγή''.

Ξύπνησε ο ήλιος με θολή ματιά
πώς να κοιτάξει την κόρη που αγαπά;
Μα του δίνει κουράγιο στην ψυχή
της γοργόνας το ελληνικό...Ζει;