Πάνω στα κύματα το φως
χορεύει σαν λευκός αφρός
και υψώνει τη χαρά ψηλά
και γίνεται γλάρος και πετά.
Κι απ' την ψηλή κορφή ζητά
να την πάρει αγκαλιά
και με ΄να σύννεφο μαβί
να ταξιδέψουν στο πιο κει.
Μα το φεγγάρι αγαπά
μαζί του τα βράδια ξενυχτά
για να χαρίσουν στη ζωή
το χρυσό που έρωτας ποθεί.
Μες στην ψυχή ο χρόνος δεν κυλά
και δεν υπάρχει σκοτεινιά
φως μόνο και ξαστεριά
και μια όμορφη πασχαλιά.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem