φως Poem by THEODOROS MANTAS

φως


Πάνω στα κύματα το φως
χορεύει σαν λευκός αφρός
και υψώνει τη χαρά ψηλά
και γίνεται γλάρος και πετά.

Κι απ' την ψηλή κορφή ζητά
να την πάρει αγκαλιά
και με ΄να σύννεφο μαβί
να ταξιδέψουν στο πιο κει.

Μα το φεγγάρι αγαπά
μαζί του τα βράδια ξενυχτά
για να χαρίσουν στη ζωή
το χρυσό που έρωτας ποθεί.

Μες στην ψυχή ο χρόνος δεν κυλά
και δεν υπάρχει σκοτεινιά
φως μόνο και ξαστεριά
και μια όμορφη πασχαλιά.

Thursday, April 11, 2019
Topic(s) of this poem: feelings
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success