ΘΕΟΣ
Όνειρα της μέρας που μεγαλώνουν
σε ανθισμένους λειμώνες κρύφτηκαν
Άφατη η ομορφιά δες' φως ντύθηκαν
σβή'ουν μικρές σκιές, που μας πληγώνουν.
Παραδομένα στα κλαριά πετούμενα
πλέκουν στεφάνια λευκά μυροβόλα
Με ωραίου δάσους τα άνθια όλα
πως τα σκορπάει η Ηχώχαρούμενα.
Μοιράζετ' η ζωή, με χίλιους τρόπους
Βαδίζει ταπεινά σιγαλά θωρά
σε δρόμους άγνωστους, απλούς ανθρώπους
Συνοδοιπόρος ο Χριστός σιμά'
μοίρα ορίζει με χαρά και λύπη
Τίποτε διαπιστώνω δε μας λείπει! ..
® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem