Οι Νότες Της Αγάπης Poem by THEODOROS MANTAS

Σαν κελαηδήσουν στην καρδιά οι νότες της αγάπης
θα μερώσουν τα μελτέμια που σπέρνει η αμφιβολία
που τις νύχτες με πανσέληνο σου κρατά συντροφιά
σαν τα άβατα σπήλαια της ψυχής σου πονούν βαθιά.


Ο ήχος τους θα απλώσει στο νου σου άφατη ευτυχία
που το κοίταγμα της θα φέρει πλάι σου τον ουρανό
και Συ σαν ανοίξεις τα φτερά σου στο ήλιο σου θα φθάσεις
ένα πρωινό και θα δεις το Είναι σου το αληθινό.


Και τότε μην τρομάξεις από το αθώο και το λευκό
που έπλασε με την πνοή του τον κόσμο τον μαγικό΄
και κράτησε σφιχτά μόνο το δικό σου λαμπρό ριζικό
και σκόρπισε το φως του στη γη σαν αγέρι ειρηνικό.


Στα στήθια σου τότε θα ανθίσουν ήσυχα καλοκαίρια,
φεγγάρια που θα φωτίζουν κάθε ερωτική γωνιά,
τραγούδια που θα χαίρονται να σου κρατούν συντροφιά
και Συ το χρόνο θα 'χεις αγκαλιά και θα κοιτάς μόνο ψηλά.