Η Ευχή Poem by THEODOROS MANTAS

Άφησα στον άνεμο μια ευχή,
για να τη δώσει στη σιωπή
της όμορφης που 'ναι μοναχή΄
ποιος ξέρει γιατί βουβά θρηνεί;

Δεν γνώριζα αν θα τη βρει'
μα τα δάκρυα της ήταν η βροχή
που πότιζε του πόνου την ψυχή
και κάθε σύννεφο που ήταν γκρι.

Και πως να στρέψεις τη ματιά,
σε μέρη που είναι γιορτινά,
αν κάπου στον κόσμο το μικρό
μια κορασιά δεν χαμογελά;

Η νύχτα κύλησε γοργά,
τα άστρα κοιμήθηκαν τώρα πια,
και κάπου από πολύ μακριά
άκουσα μια καμπάνα να χτυπά.

Και σαν πήγε ο ήλιος στα ψηλά,
το φως του έστειλε σε μια γωνιά,
και άνθισε ένα ρόδο ερωτικό...
μια κόρη γεύτηκε το σ' αγαπώ.