Ai La Pas Vetëm Jetën E Zjarrtë Poem by skender iljaz braka

Eh ati im i mirë…
Nga puna kthehej me aromën e llaçit.
Përhapej gjithandej nëpër dhomë
era e gërqeres, tullës dhe hekurit të betonit.
Shokët më thoshnin se shtëpia jote
mban aromën e muratorit.
Mua shtëpia e varfër më dukej si një pulëbardhë
që lëviz qafën e saj të përsosur, pa u lodhur.
Një ditë era e mpiksur prej botësh të padukshme
kanatave të hapura të ngrehinës tonë fryu.
Shuplakat e ashpëra të atit tim u bënë pulëbardhë,
në ikjen e tij të ngadalshme për në askund.
Kominoshet e vjetëra iu bën qivuri i varrit.
Jetën e tij të muratorit mori me vet atë ditë,
duke na lënë si trashgimi të ditëve të rrënuar,
gjithçka prej jetës së zjarrtë.