Babylon, was dat niet ooit die brabbelton
in de stroom, Massada vaart der volkeren
een evenknie van Pisa met haar toren
en toch is die ook steeds nog niet verloren
nee, sterker nog we kleven er als vliegen
aan, die in spiraal naar boven gaan
en tegen beter weten in, elkaar dan misverstaan
de taal die staat toch niet meer op twee benen
maar hinkelstapt zo wankelend naar Hindeloopen
alsof je van de Jacobsladder juist één pootje knaagt
ach lieve gut, en tuttuttut; men heeft erom gevraagd. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem