Bagabag Poem by John Delle Panlaqui

I'm not the only one who feels this.
Most people also think like this.

Because of sadness.
Hopelessness
Happiness.
Problem.
Negative emotions.

In the experience of others too.
Because of the fees.
Light.
Water.
House Rent.
And eat.

Because of the family's lack of a future.
With no certainty at all.
All.

Due to lack of job.
Will it ever end?
Can we still do it?
Can we expect anything more?

The Government?
Made it difficult?
Rape?
Neglected?
...
..
..
How long are we like this?
How long will the Government ignore us?
...
..
..
Can we still do it?
How far are we?

(FILIPINO VERSION)
Hindi lang naman ako ang nakakaramdam nito..
Kalakhan nakakaisip din ng ganito..

Dahil sa lungkot..
Kawalan ng pag-asa
Saya..
Problema..
Negatibong emosyon..

Sa karanasan din ng iba..
dahil sa mga bayarin..
Ilaw..
Tubig..
Upa ng Bahay..
At makakain..

dahil sa kawalan ng kinabukasan ng pamilya..
sa walang kasiguraduhan sa lahat..
Lahat..

dahil sa kawalan ng hanap-buhay..
Matatapos pa ba ito?
Kaya pa ba natin ito?
May aasahan pa ba tayo?

Ang Gobyerno?
Nagpahirap?
Naggahasa?
Nagpabaya?
...
..
..
Hangga kailan ba tayo ganito?
Hangga kailan tayo babalewalahin ng Gobyerno?
...
..
..
Kaya pa ba natin ito?
Hanggang saan pa ba tayo?