Bayong Poem by Frederick Maurice S. Lim

Mga bayong, pigpadara sinda nin langit

Ta mamunduhon an buhay ta,

Pigtataram ninda an sarong tono

Na mas magayon sa biolin o pyano,



Sa laog nin sakuyang kudal,

Pag pigtataraman ninda ako na maglakaw ki maluya,

Na maghangos ki luway-luway,

Sarong salog sakuyang halunan,

Sakuyang daghan mga dakulaong gapo

Kun sain nakalunad ako sa bangka sa tahaw

pighihiling an mga masetas, an sakuyang mga arterya.



Nahihiling ko na an pagkakan ninda sa pagkaon nin mga ayam,

Garo sinda si Krishna na nagkukua ki mantikilya pag wara si Mother Yasoda…

Daing panahon na dai sinda nagtatao,

Dipisil magtubod na sa saday nindang lawas,

Nakua nindang maglayog dara-dara an dakula nindang puso.



Kun wara sindang mga naturalmenteng alak satuyang buhay,

Sindang mga kakawat nin burak, dahon buda paros,

An mga aga buda an mga tigbabayong hapon,

Buda gabos na panahon,

Duman mahihiling nin satuyang puso an satuyang lawas,

Naghihidali na magdalagan parayo.