BELKİ SESSİZ Poem by Gonca Özmen

Geceye hazırlanıyor orman
Yavaş yavaş soyunuyor yeşili

Bir kuşun bir buluta karışmış düşü

Rüzgâr yine kayalardan söz ediyor
Rüzgâr gezip gördüğü yerleri anlatıyor

Bu sefer akar belki sözcükler diyorum
Yağmurla boşanır tenin arzusu

Belki şaşırır vaktini ezanlar ve ölümler
Nasılsa çiçek açar bir çocuğun kesik kolu

Ey dünya, küçüldükçe küçüldün içimizde

Durmadan birikiyor söz balçığı
gölün dibinde

Durmadan sesini yitiriyor her şey