Betonnen Kleed Poem by Madrason .

Jouw betonnen behang
maakt me bang
zie je niet dat ik verlang
naar bloesems en naar bloemen
naar stinkende droesem
naar loeiende koeien
huilende wolven in het bos
hongerig in zang beklagen
ik heb niets te vragen
maar jij vraagt of ik kan zagen
waar ik droomde van
wellustig zachte paden
geduldig strelend aan je wang
maar nee je maakt me bang
met je handen van staal
om mijn phallus geringd
dwingt me tot nare gedachten
geslachten, geslachten
bloed en vlees en wormen
zonder krachten
eenzaam badend in het zweet
desolaat verlaten
naast een betonnen kleed. M