Bruikleen Poem by Madrason .

Achteloos, de gouden pracht die machteloos,
krachteloos ligt in haar warme schoot
met platina in haar schede van dood
diamanten langs zwarte kinderhanden
belanden in het daglicht genaamd inferno
geschreeuw langs de schachten der mijnen
het zij zo en zo nog wel meer
van dit vruchteloze bangen
waar lijken in modderlawines verdwijnen
verwacht men geen verlangen
maar hangend naar verweer
vindt men géén alchemist met zelf inkeer
nergens groeien nog zo schoon de gulden kwatrijnen! M