Burialταφη Poem by Mary Skarpathiotaki

Η ΤΑΦΗ

Ω πιο Φως της αυγής να τραγουδήσω;


Νύχτα εσύ,
έλατης ψυχής μου φόρεμα

Χάρισε μου λίγη από την γαλήνη σου

την γύμνια μου πάρε


Μου λείπει Δύναμη

και πόδια δεν έχω


Κι οι χορευτές τηςτελευταίας σκηνής

γύρω μουγυρίζουν

πετούν τη χαρά

σε ερέβη απύθμενα τσακίζοντας κάθε νέα ελπίδα


Αυτοί μπορούν και τραγουδούν

μπορούν να Υποκριθούν

αυτοί μπορούνκαι χορεύουν ακόμη

μέσα από βροχή και χαλασιά πορεύονται


Εμείς όχι!



Φεγγάρια θολά έρχονται τώρα να μας ασπαστούν

σε ασημένια σκόνηναμας τυλίξουν





Κάποτε υπήρξα

κάποτε υπήρξες

θα ειπωθεί........


Μια λάμψη χαιρέκακη

αστράφτει στο σκοτάδι

ενώ ηΤαφή μας ολοκληρώνεται..











THE BURIAL

Oh More Light of the Dawn to Sing?


Night you,
come on my soul dress

Give me some of your peace

take my nakedness


I miss Power

and I have no legs


And the dancers of the last scene

they turn around me

they fly the joy

in an eager way, breaking every new hope


They can sing

they can be fooled

they can still dance

through rain and chaos travel


Not us!



Moonsome clouds now come to us

in silver dust to wrap us





I was there once

you once existed

will be said........


A shine giggle

staring in the dark

while our Burial is over.