DAG(DROOM) # 526 Poem by Alfred Schaffer

Deze kale ruimte die ik met munitie voor een week doorkruiste.
Hier werd ik aan een truck gehaakt
terwijl ik luid de eerste regels van het volkslied zong.
Alleen de eerste regels, om de melodie.
Hier leerde ik een dier te slachten
alle ingewanden in een jutezak en dan de fik erin.
Hier was wie slimmer dan de dood dan wie.
Fietsen, slootjespringen en hier plasten zeven kinderen
over mij heen en ik bleef liggen tot ik weer kon staan
hier rende ik een zomeravond door de tuin
achter haar aan - of ze moest lachen, al dat lage licht.
Als ik niet oppas doe ik heel voorzichtig één stap achteruit
en nog een stap en stap voor stap
stap ik bij mij vandaan. Pas als ik ver genoeg ben
en mij niet meer hoor draai ik me om
begin te rennen als een gek.
Wat is het stil vandaag.
Zo stil als een bos in de winter.
Zo stil als een vogel, hoog in de lucht.
Zo stil als een walvis die slaapt.