Ze lachte maar ik zag het niet
de vrouw, het dansende riet,
een knipoog stappend uit de trein
en ik vergat mijn bril
ach zonder haar,
niets zien, niets zijn
en steeds wanneer
ik smachtend wil
kan zij niet langer wachten,
-heeft geen tijd-
ach Nina droef, ach meisje
dat mijn hart bevrijdt
Simone kus ik om haar
trouwste melodie
opdat ik ooit
de muze zie! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem