Krabben we te vaak naar reden
zijn we dan zo ontevreden
hebben we de jeuk dan nodig
zijn we zelf zo overbodig
dat we pijn zo binnen laten
dat we levens aderlaten
een blik geeft je vriend genoeg
zal je op zijn handen dragen
ook als je er niet om vroeg
steunt hij je langs al je klagen;
krabben we te vaak naar reden
zijn we dan zo ontevreden
hebben we de jeuk dan nodig
zijn we zelf zo overbodig! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem