De Wereld Kwijnde Poem by Madrason .

Gebeden, gaan door merg en been
en dwars door al het lijden heen
ze kennen gebod noch getijden
en laten alles van zich glijden
`Allah Oh Akbar`, de stofzuiger van Mien
een vliegtuig en een orkaan bovendien
`Te Deum` gebed zonder einde
een aflaat die bestaat niet meer
dus leggen we een bloempje neer
dat Al terwijl de wereld kwijnde
ach al die mensen onverfijnde....
-gelaafd voor een moment beschaafd-
wat hen het meeste toch verdroot
het schuim al op hun biertje.....
….....dood.


Madrason 19-07-2014