We staan in Bestaan
en nooit zullen we
werkelijk vergaan
We leven alsof
we morgen sterven
we willen de
sfeer niet bederven
we willen in
geuren en kleuren
de deurtjes open
en verven
besmeuren en
belletjes trekken
met gekke bekken
toffe gesprekken
wervelende winden
zienden voor de blinden
zoals geen ander kent
staand totaan de
knie-en in het zand
onder het firmament
zeer diep maar
met de vleugels
gestrekt en klaar
in warme
opwaartse stromen
durven te dromen
en klein te zijn
'Alhier in het Moment'.
Madrason 21 01 2014
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem