Een vogel houdt van zingen Poem by Tonnus Oosterhoff

Een vogel houdt van zingen. R houdt van zingen. Hij wordt wakker met keelpijn en zegt lange
tijd tegen wie het maar horen wil (maar er is niemand in huis): ‘Had hij toch keelkanker!
bleek het toch keelkanker! Keelkanker! Jazekerkeelkanker! Zo jong en keelkanker. Ik geef
het je te doen. Keelkanker. Had hij me daar keelkanker! Mooi dat het keelkanker was.
Evengoed keelkanker. Zei je nou keelkanker. Dat hij als eerste ging, dat had ik niet
verwacht. Nee. Wie verwacht zo iets? Nooit niet gerookt of niks. Slokdarm-, nee,
keelkanker. O wat een schrik. O wat een schrik, ook voor zijn omgeving. Ook voor zijn
ouders. Die zijn er kapot van. Dat kun je begrijpen. Hij kon zo mooi zingen. Een vreemde
stem. Wel mooi. Maar nu het te laat is begrijp je dat vreemde veel beter. Keelkanker, hè?
Keelkanker! Al die tijd keelkanker! Maar dapper doorwerken. Altijd moe, maar waarom? Nu
begrijp ik het. Daar, op zijn borstbeen, zat al die keelkanker. Zei je nou keelkanker? Ja
precies! Keelkanker!'
En zo voort. Als een vogel. Het hoogste lied.