Het is net alsof je continu de sound of Wittgenstein
moet dulden...............................................
met een mindriesterrenrestaurandlucht in je neusholtes
wonend, je smaak honend....................
stervend aan schurft van die aan wie men blijkbaar
schurft heeft.....................................................
maar daar waar men het al lang niet meer verwacht
-daar teeft en tiert en lieft en leeft en giert-
het levensrood...........................................
zelfs daar nog wil het leven nochtans nog niet
zomaar dood........................................................
mestkevers met Egyptische dromen draaien
droompillen uit grillen..........................
daar waar de honden boven op de belten gillen
schreeuwend als wolven.....................................
de maan die schenkt haar voorkeur gaarne aan de
bedolven rand van het bestaan! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem