પ્રપંચી દુનિયા માં
હળવે વિહરતી
કવિતા
આંગળી પંક્તિઓની
ચલાવતી મનની
ભુજાઓ
અજવાળે પ્રેર્ણા
ધબકાવતી જિંદગી
કવિતા
સહારો સ્વીકારતી
સ્મરણે લખાતી
એ કવિતા
એકલા પંડે માર્ગ
દાખવતી પંક્તિઓ
કવિતે
ઉતારે મનનો ભાર,
એક માર્ગી માર્ગ
કવિતા
ન કોઈ દલીલ
કે રોકટોક,
એક તર્ફી લેખ
વિરોધે ય બચતા
બચાવવી
ક્રમશ જીન્દગી
ચાલશે ને ચલાવીસ
બસ એક રાગ
જીન્દગી
બદલે સુર સાંભળી
સંભાળી ચાલવું
જિંદગી
પડે સ્તંભ
હચમચે મકાન
પડકાર પાયે
ખોયું મળ્યું પામ્યું
તેમની વચ્ચે માને
એ જીવન.
જન્મેલા બાળકને
ન પડે તે સમજ
રડવાની
વહેતો માણસ
બે ખબર એ
મોતના પૂરથી
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem