Gebroken wit
de glans zo
trok de zijden
dans zich samen
en ondulerend
staken nieuwsgierig
twee tere punten zo zacht
als wilden ze ontsnappen
in de stille nacht
aan het zijden membraan
lippen en meer
genotskringen zongen
voor de eerste keer
als sprongen ze allen
als protagonisten
die zich zeer vergisten
in het juiste moment
zo fier van het scherm
zo kwamen ze samen
als waren ze Een
op het doek van
het Eerste ontwaken. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem