જીજીવિષા મટવાની નથી
તૃષ્ણા પણ કેવી?
મૃગજળ જેવી!
અલ્પજીવી?
કે પછી કાયમી અને નજીવી
તૃષ્ણા હોવી જરૂરી
પછી ભલે કરવી પડે મજૂરી
દિવસે ભરબપોરે અને પાછો પરસેવો
તોજ મળશે ને મેવો!
તૃષ્ણા મને લાગી ઘણી
પણ તરસ ના બુજાણી
જાંજવાના જળ સરીખી
મેં જોઈ છે નજરની બારીકી।
વિશ્વાસ કરી ને નોતર્યો
વિનાશ ને જાતે ચીતર્યો
કરવો હતો ભરોસો જાતપર
પણ હવે કેમ કરવો મોતપર।
જીવતા ના આવડ્યું તો અફસોસ નથી
મરવાનું તો આજે પણ આપણા હાથ માં નથી
તૃષ્ણા કદીપણ છેલ્લી આસ સુધી જવાની નથી
ભલે ના બુજાય પણ આ જીજીવિષા મટવાની નથી।
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
જીવતા ના આવડ્યું તો અફસોસ નથી મરવાનું તો આજે પણ આપણા હાથ માં નથી તૃષ્ણા કદીપણ છેલ્લી આસ સુધી જવાની નથી ભલે ના બુજાય પણ આ જીજીવિષા મટવાની નથી।