કરું પ્રતીક્ષા Karu Poem by Mehta Hasmukh Amathaal

કરું પ્રતીક્ષા

પાંપણ પાથરી કરું પ્રતીક્ષા
જીવન ની બસ એકજ આકાંક્ષા
કાં આપો મને કઠોર શિક્ષા?
કરું છું રોજ હું તેની સમીક્ષા।

નથી દિવ્ય ચક્ષુ
બસ નાનો છું એક મુમુક્ષુ
કર જોડી વિનંતી ને દોહરાવું
કરેલી ભૂલો ને આંસુથી નવડાવું।

આવો ને પ્રભુ મારે આંગણીયે
હું પડું તમોને ઘૂંટણીએ
ચોધાર આંસુ અને ખિન્ન મન થી વિનવું
મારે જગ માં નથી પ્રસિધ્ધ થવું।

બસ કરવો છે મારે હૃદય થી જયકાર
આપુ હું દીનો ને મન થી આવકાર
મારે મન સઘળા આપથી એકાકાર
હું જોવું તેમાં આપનો જ આકાર।

નથી જોઈતા રાજ ને પાટ
બસ હું માંડું અનિમેષ અમીટ
'દર્શન દો ને પભુ' કહે મારો માયલો
પણ હું કેમે થયો છું ઉતાવળો?

થઇ જઈશ હરિશરણ આજે કે કાલે
પ્રભુ ના કરતા કોઈ ને પણ હવાલે
મારો શ્વાસ પણ લેછે એકજ નામ
હું છું તારું અબોધ અને ગભરુ બાળ।