Kleine Autobiografie Poem by Madrason .

-Waar bent U bang voor?
Gebrek aan nuance, de warmte van sneeuw.
-Niet voor de dood?
Nee, de dood is een vriend welke me leert
te leven.
-Wat is Uw grootste ergernis?
Onzinstress, stress die men elkaar dagelijks
ongegrond aandoet en die onnodig blijkt
wanneer men eerst tot 3 zou tellen en minder
ik-gericht zou zijn.
-Waar ligt Uw diepste hartstocht?
Bij de mens en al wat leeft.
Gebiologeerd blijven en gefascineerd,
doelen van het hart nastreven…..
en er naar luisteren in alle openheid.
-Waaraan stoort U zich vaak?
Oeverloos gedelibereer, oneindig perfectionisme
, de zucht naar meer, elkaar het leven moeilijk
maken omdat we het zelf zwaar vinden.
-Hoe wordt U rustig?
Snel en vaak word ik rustig door los te laten,
en meer te lachen, door te zien dat de ander ook struggelt.
Gelijkwaardigheid, aardigheid en medemenselijkheid.
-Wat vindt U mensonwaardig?
Vrijheid weigeren te dragen door eigen inzet,
kracht en moed en respect
voor ieder levend schepsel op aarde!
-Waar wordt U gelukkig van?
Door mezelf niet weg te cijferen maar te relativeren.
Mezelf te accepteren en te beseffen dat ik mens
door mensen ben.
-Wat vindt U mooi?
Het leven, de dood samen genaamd het bestaan.
De scheppende mens die de afbraak tegengaat
en daarmee zijn goddelijke snaar, haar passie openbaart.
-Wat is ultiem geluk?
Gezondheid, liefde, adem en tevredenheid.
-Wat vindt U dom?
Geen vragen meer te hebben.
Ondankbaarheid, gebrek aan ontwikkelingsdrang
en rust. Ongeduld en onnodige agressie. Madrason