Knijp Jezelf Poem by Madrason .

Dit is de geschiedenis
van er was eens er Is;
Er was eens een jongen
die zong met volle longen
hij schreef ook gedichten
en liedjes als lichten
hij had vele boeken
hij las vele banden
hij had warme handen
hij gaf veel geschenken
en deelde zijn denken
en doet zulks nog steeds.

Men kon hem niet begrijpen
hij hoefde maar te grijpen
maar dat alles was nu juist Geluk
om te zien en te beleven
om te bloeien en te groeien
om te stoeien met de boeien
zonder ankers toch geklonken
en toch nog niet verdronken.

Alleen heet zo vloeit het ijzer
zo draait de secondewijzer
alleen gruis dat maakt ons grijzer
laat de vormen de vorm zijn
en laat dit dan de norm zijn
laat mij maar eeuwig klein zijn
in mezelf nietig klein zijn
als een zaadje, een praatje
als een ontsnappingsgaatje
van de laatste druppel licht

van de plug van de mug
of de badkuip vol ellende
van verdriet het ongekende
van de lust hen onbekend
van de onrust die zichzelf mende.

Maar waarom wil je niet Meer
werd je geen zanger of schrijver
een leidinggevende kuddedrijver
een zelfbestemde miljonair
is het fair al die jaloezie
moet ik in jullie straatje blijven
gedreven door ontevredenheid
of vervloekt om al die malle nijd?

Het Geluk ligt in mijn lippen
in de zachte zoele kus
in de streling van je wangen
in de mug die ziftend steekt
en zich op Momenten wreekt.

Ach Geloof geloof ik zeker
nooit gezocht naar een profeet
of naar Haar die Beter weet
wist het leven te waarderen
boog me nooit naar hoge heren
leerde zelf mijn brood te smeren
schroomde ook niet om een scheet
wat je hebt begrepen dat hoef je
niet benepen te grijpen
want dat proef je.

En als ik ooit te lang slaap schat
wil jij -die er nou niet is en nooit niet was-
me dan pas heerlijk wakker knijpen?


Madrason 03-01-2015