Last Breath _Τελευταια Ανασα Poem by Mary Skarpathiotaki

LAST BREATH


In your big arms
I tried to live.
My last breath
in your hands to leave.

How do you travel the dream
you are moored on a boat
hold steering wheel steady
because god you seem to me.

And do not listen to the sirens
for I will die of misery
evil does not find me on the shore
and stay with memories - dragons.

The hidden desire lingers
I'm coming, paralyzed
at the thought that you do not love me
and how will you go with another!

Wishes rejoice
the old world is lost.
Moons become moments
and everything they tell me, look ahead..

Here is the ancient Archer
Cupid you are a poet
Let me ask you again:

Why in old age
do you change things drastically?
Do not torture the hearts
potassium to stay, nuns.

The Souls are smiling
dances antama resurrection
and oblivion
Potassium living in the shadows.
But they are thirsty with nama!

And they soak up the dawns
with light burning in the hearts
From his love,
the eternal fairytale!


® Mary Skarpathiotaki

3/10/2020



ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΑΝΑΣΑ


Μες στην μεγάλη αγκάλη σου
δοκίμασα να ζήσω.
Την τελευταία ανάσα μου
στα χέρια σου να αφήσω.

Πως ταξιδεύεις το όνειρο
σε ένα καράβι δένεσαι
κράτα τιμόνι σταθερό
γιατί θεός μου φαίνεσαι.

Και τις σειρήνες μην ακούς
για θα πεθάνω από καημό
κακό μην μ' εύρει στον γιαλό
και μείνω μ' αναμνήσεις -δράκους.

Αντριεύει ο πόθος ο κρυφός
μου 'ρχεται, παραζάλη
στην σκέψη πως δεν μ'αγαπάς
και πως θα πας με άλλη!

Χαροπαλεύουν πεθυμιές
χάνεται ο κόσμος ο παλιός.
Φεγγάρια γίνονται στιγμές
κι όλα μου λεν'κοίτα εμπρός..

Να κι ο αρχαίος Τοξευτής
Έρως που είσαι ποιητής
Ας σε ξαναρωτήσω:

Γιατί στα γεροντάματα
αλλάζεις άρδην πράγματα;
Μη βασανίζεις τις καρδιές
κάλιο να μέναν, μοναχές.

Χαμογελούνε οι Ψυχές
χορεύει αντάμα ανάσταση
και λήθη
Κάλιο που ζούν μες τις σκιές.
Μα ξεδιψούν με νάμα!

Κι εντρυφούνε τις αυγές
με φως που καίει στις καρδιές
από του ερωτα
το αιώνιο παραμύθι!



Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη

3/10/2020