Last Goodbye(To Georgios Venetopoulos)from M.Skarpathiotaki/Αντιο Στερνο Στον Γεωργιο Βενετοπουλο Poem by Mary Skarpathiotaki

Last Goodbye(To Georgios Venetopoulos)from M.Skarpathiotaki/Αντιο Στερνο Στον Γεωργιο Βενετοπουλο

Rating: 5.0


Last goodbye

Last goodbyeI did not try or whisper.
My dear, how did the ship set sail, without stopping?
While nature is happy, where are you going to ask you?
With Acheron water, to quench your thirst there?

Ah, now it was summer, my joy thought,
the flowers you see! They smell!
Forgetfulness seafood, desert flower,
You were full early! Everything around you is reminiscent of life..

In the midst of death as if I were in the big time,
I will hold your hand, courage to hold on.
Don't be afraid of anything but go through grace,
river black to live Haro to ignore!

® Mary Skarpathiotaki

🌹
Iambic fifteen syllables
🌹

11/7/2020

To my chosen one
brotherly friend
and partner,
George A. Venetopoulos
that I lost
suddenly
andleft
for the big trip.

Literary biography

George A. Venetopoulos was born on 15-1-1960
by parents teachers
in Athens.
Quickly
Styliani's mother
she conveyed her love to him
for letters and literature as well as his own father Alexander
wrote meters (!)
of nature and life.

His parents
they blew it early,
love of poetry.

He studied Mechanical Engineering
engineer
M.Sc.UMass Lowell,
in America
while
at the same time he was working.

He loved himself very much
and studied it
global and Greek
literature.

Lover of classical poets
unyielding and romantic
lonely at the same time
kind
and discreet personality
He wrote
in metrical poetry
in Greek and English.
He differs in his poems from colleagues in that he makes excellent use of metrics
with symbolism, its use
imaginary in the plot, transcendental element, romance
they travel us
in another dimension.
And
I will miss you, George.
Have a good trip, soulmate.




ΑΝΤΙΟ ΣΤΕΡΝΟ

Αντίο στερνό δεν πρόκαμα μήτε να ψιθυρίσω.
Καλέ μου, πώς σαλπάρισε το πλοίο, δίχως στάση;
Ενώ η φύσις χαίρεται'πού πας να σε ρωτήσω;
Με του Αχέροντα νερό, εκεί να ξεδιψάσεις;

Αχ, τώρα καλοκαίριαζε'μίσεψε κι η χαρά μου,
τα άνθη ιδές! Ευωδιούν! Ρυάκια κελαρίζουν..
Της λησμονιάς θαλασσινό, λουλούδι της ερήμου,
εμίσεψες νωρίς! Γύρω όλα ζωή θυμίζουν..

Μες του θανάτου σαν βρεθώ την ώρα την μεγάλη,
το χέρι σου θε'να κρατώ, θάρρος για να βαστήξω.
Να μην φοβούμαι τίποτε μα να περνώ με χάρη,
ποτάμι μαύρο να διαβώ τον Χάρο να αγνοήσω!

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη

Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος

11/7/2020



Στον εκλεκτό μου αδερφικό
φίλο και συνεργάτη
Γεώργιο Α. Βενετόπουλο
που έχασα ξαφνικά και
έφυγε το μεγάλο του ταξίδι.

POET'S NOTES ABOUT THE POEM
Βιογραφικό σημείωμα του Γεωργίου Α. Βενετόπουλου
Λογοτεχνικό Βιογραφικό
Ο Γεώργιος Α. Βενετόπουλος
γεννήθηκεστις 15-1 κάποιου έτους
από γονείς εκπαιδευτικούς
στην Αθήνα.
Γρήγορα η μητέρα του Στυλιανή
του μετέδωσε την αγάπη της
για τα γράμματα και τηνλογοτεχνία
καθώς κι ο πατέρας του Αλέξανδρος
έγραφε έμμετρα
της φύσης και της ζωής!

Οι γονείς του
του εμφύσησαν νωρίς,
την αγάπη για την ποίηση.

ΣπούδασεΜηχανολόγος
μηχανικός M.Sc. UMass Lowell,
στην Αμερική ενώ
συγχρόνως εργαζόταν.

Ο ίδιος αγάπησε πολύ
και μελέτησε την
παγκόσμια κι ελληνική
λογοτεχνία.

Λάτρης των κλασικών ποιητών
ανυποχώρητος και ρομαντικός
μοναχικός ταυτόχρονα
ευγενική
και διακριτική προσωπικότητα
έγραψε
σε έμμετρη μορφή τελειοθηρικά
σε ελληνική και αγγλική γλώσσα.
Εζησε στην Ελλάδα και Αμερική.
COMMENTS OF THE POEM
Cowboy Ron Williams 11 July 2020

Goodbye was unexpected!

0 0 Reply
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success