Onthecht.. Poem by Madrason .

Toeval of niet ik ben verbaasd zoals U ziet
voedt die algoritmewormen nou niet
ze krijgen werk'lijk nooit genoeg
zoals een goudvis die ontploft
omdat hij telkens meer nog vroeg
in feite hebben we nog geboft
want er is iets van synchroniciteit
een groeiende algofobie die voortschrijdt
die mededuizendpoot het dood de tijd
verdoving is een magisch woord
dat zoveel helderheid verstoort
de huidhonger neemt enorm toe
we groeien Weltfremd uit de beet
we kwijnen in een wereld van schijn
we dreigen erin te verdwijnen
en lijden aan ons zelfbeeld, zijn……..moe,
of u misschien de uitgang weet! M