De onverbeterlijke neuroot
herkauwt op zijn potlood
en denkt "God is toch dood"
Graf-heen, grafeen geslagen op papier
of om het lood beklagend
zo eeuwig blijf ik kleven, ik leven
zolang ik hier mag blijven
tot die gum, mag hier, magiër
of tot de vlam me rook schenkt
en dan bedenkt men zich
‘ach, waarom ook schrijven? ' M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem