Rukwind Aan Het Spoor Poem by Madrason .

En elke dag zit hij daar weer
met zijn gezicht terneergeslagen
vandaag zal het vast lukken
raapt nog bijeen zijn laatste stukken
en morgen komt hij zeker weer
dan zal het zeker beter gaan
pakt zijn plunje, loopt weer aan
en zo wel duizend en een keer
het is een wijze sluimer heer
die niet weet, wat, wanneer
Geluk het einde van de reis
niets heeft hij in de hand
en steeds een lekke band
dat is zijn ritmisch wijs
voor hem geen Paradijs
noch hier, noch ginds, noch daar
hij wordt zo troosteloos
zo lusteloos en broos
en zelfs met groot erbarmen
geen rukwind aan het spoor
maar zeker wel omringd
zelfs door de warme armen
van de zelfmoordenaar. M