Sa Lugar Ng Mga Rosa Na Di-Kumukupas Poem by Catherine Agunat

Doon sa lugar ng mga rosas di kumukupas
Sinag ng araw ay hindi nalalagas
Sa asul nitong kalangitan
Mga puting ulap ay masayang naghahabulan

Kariktan ng pook ay hindi maitatatwa
Bawat nilalang may galak, may tuwa
Hinding hindi maaaninag anino ng kahirapan
Lalong hindi masasalat alon ng luha't kabiguan

Lahat na daanan nito ay yari sa ginto
Nagkalat din ang mga hiyas at mamahaling bato
Tubig sa mga batis ay ubod ng linaw
Kislap ng mga buhangin ay maaaninaw

Lahat ng prutas ay libreng mapitas
Maaamo ang mga hayop, ni walang pangahas
Lawiswis ng hangin ay kay ayang pakinggan
Pati ang mga ibon na nagsisipag-awitan

Di maaarok kaligayahang mararamdaman
Kung balang araw ay walang hanggan' ako maninirahan
Doon sa lugar ng mga rosas na di kumukupas
Kung saan kadakilaan ng pag-ibig ay di magwawakas.